Obj. 4,4 PD
Tych dwudziestu czterech starców pojawia się od czasu do czasu w Księdze Apokalipsy, zawsze jako otoczenie tronu z ową czerwonawo połyskującą postacią z zielonkawą tęczą dookoła. Kim oni są?
To, czego dowiadujemy się o nich z tego wersetu, to to, że byli oni jacyś starsi, nie tyle w kwestii wieku, co funkcji czy doświadczenia. HELPS Word Studies definiuje słowo "starsi" - oryginalnie: "presbyteros" - jako "dojrzały mężczyzna mający mający wyważone osądy"; Thayer's Greek Lexicon jako jedną z definicji podaje też, że jest to osoba "zaawansowana w życiu, senior"*. W środowisku żydowskim Starszy był członkiem Rady Sanhedrynu, zespołu ludzi, który miał pełnić funkcję doradczą kapłanom, tradycyjnie wywodzącą się od Sędziów, którzy w dawnych czasach, zanim Izraelici zdecydowali się posiadać monarchę, pełnili funkcję zarządzającą w narodzie, byli najwyższą jednostką posiadającą władzę. We wczesnej historii chrześcijańskiej Starsi byli osobami przewodzącymi kościołom/zborom, na równi z biskupami.
Czyli byli to nie tyle "starcy", co po prostu "starsi": osoby dojrzałe i doświadczone.
Ubrani w białe szaty - motyw ubrania kogoś na biało pojawia się w Apokalipsie również kilka razy, nie zawsze w połączeniu z tymi starszymi. Na biało ubrane były całe wojska na białych koniach (Obj. 19,14), ci, którzy przyszli do Jezusa (Obj. 7,9.13-14) i ludzie czekający na wyrok Boga (Obj. 6,11). Wzmianka o białych szatach pojawiła się też przy okazji listów do Sardes i do Laodycei, o czym wspomniałem już w postach [BIAŁE SZATY - BYĆ KRZYŻAKIEM?] i [BIAŁE SZATY, BIAŁE PŁASZCZE]. Konkluzja z nich była taka, że osobami ubranymi w takie szaty były zawsze te, które były blisko Jezusa, podążały za Nim, naśladowały Go, przyjęły Go za swojego przewodnika. Taki graficzny odpowiednik przyjęcia na siebie odpowiedzialności za siebie, bycia dojrzałym, bycia zbawionym.
Złote wieńce na głowach. Wieniec, czy też korona - bo to jedno greckie słowo może oznaczać obie te rzeczy - generalnie oznacza ukoronowanie kogoś lub uhonorowanie w wyniku jakiegoś zwycięstwa**. Wzmianka o takich wieńcach pojawiła się już w Liście do Smyrnian [ŻYCIE W TRUDNYCH WARUNKACH], jako element zwycięstwa, pojawia się też w Liście Jakuba: Szczęśliwy ten człowiek, który zwycięży pokusę! Gdy bowiem ostoi się w próbie, otrzyma wieniec życia, jaki Pan obiecał tym, którzy Go miłują (Jak. 1,12 BP). Paweł pisał o tym, że czeka go "wieniec sprawiedliwości": Teraz już czeka mnie wieniec sprawiedliwości. W owym Dniu poda mi go Pan, sprawiedliwy Sędzia, a poda nie tylko mnie, ale wszystkim, którzy umiłowali Jego przyjście (2 Tym. 4,8 BP). W tym kontekście wieniec pojawia się zresztą w Nowym Testamencie nieco częściej, całą listę można prześledzić tutaj: http://biblia.oblubienica.eu/wystepowanie/strong/id/4735.
W Księdze Objawienia wzmianka o wieńcach/koronach również pojawia się kilka razy, poza Listem do Smyrnian są to:
List do Filadelfian: [RADA DLA PERFEKCJONISTÓW].
Obj. 6,2: I ujrzałem: Oto biały koń, a siedzący na nim miał łuk. Dano mu wieniec, a on, zwycięzca, wyruszył, by dalej zwyciężać (BP).
Obj. 9,7: A szarańcza tak wyglądała: podobna [była] do koni w szyku bojowym, na ich głowach jakby wieńce podobne do złotych, oblicza ich były jakby twarze ludzkie (...) (BP)
Obj. 12,1: Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu (BP).
Obj. 14,14: Potem ujrzałem: Oto biały obłok, a Siedzący na obłoku, podobny do Syna Człowieczego, miał złoty wieniec na głowie, a w ręku ostry sierp (BP).
Poza tym tekstem, który mówi o kobiecie z wieńcem z dwunastu gwiazd, pozostałe wzmianki dotyczą wieńców/koron zwycięstwa, a opis wyglądu owej szarańczy gotowej do boju i Jezusa mówi konkretnie o złotym wieńcu.
Czy więc owe złote wieńce na głowach tamtych starszych są symbolem gotowości do boju i zwycięstwa zarazem?
A dlaczego tych starców było akurat dwudziestu czterech? Poza innymi miejscami w Biblii, gdzie odnajduję rzeczy w tej samej liczbie, odnajduję również informację, że: A gdy zliczono Lewitów w wieku od trzydziestu lat wzwyż, wyniosła liczba mężczyzn, licząc według głów, trzydzieści osiem tysięcy. Z nich przeznaczono do prac w świątyni Pana dwadzieścia cztery tysiące, na urzędników i sędziów sześć tysięcy, cztery tysiące na odźwiernych, a cztery tysiące na chórzystów dla Pana przy wtórze instrumentów, które kazał sporządzić w celu śpiewania hymnów pochwalnych (1 Kron. 23,3-5 BW). Skoro świątynia izraelska zbudowana była na wzór tej, która była w niebie, to może to podobieństwo ma jakieś znaczenie, nie wiem jeszcze.
* - https://biblehub.com/greek/4245.htm
** - https://biblehub.com/greek/4735.htm
[poprzednio - TRON BOGA - GRZMOTY I GŁOSY]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz