zajawki biblijne: Historia świątyni Boga, 1. - Namiot postawiony przez Mojżesza

sobota, 3 września 2016

Historia świątyni Boga, 1. - Namiot postawiony przez Mojżesza

A. Tolhurst
oryg. "Dzieje świątyni Boga"
ścieżka audio: http://adwentysta.com/kazania/kazania-mp3/
00.01-10.34

Gdy Bóg powiedział Mojżeszowi, w dalekiej przeszłości, aby ten zbudował przybytek/namiot dla Niego, Boga planem było uświęcić ten szczególny budynek/miejsce swoją obecnością. [Namiot ten miał się stać pierwowzorem świątyni izraelskiej - przyp. wł.]. W Księdze Wyjścia 25,8 można przeczytać słowa, które Bóg wypowiedział do Mojżesza: Wystaw mi zatem Przybytek, a zamieszkam wśród was. Gdy więc Mojżesz zaczął budować tę świątynię, Bóg dał Mojżeszowi szczegółowe instrukcje, w jaki sposób miało być wszystko wybudowane. Podane zostały wszystkie wymiary, wyposażenie, dekoracje, a także poszczególne meble/wyposażenie, które miało znajdować się w miejscu Świętym, a także te, które miały znaleźć się w Najświętszym.

Plan namiotu-świątyni

Ciekawe jest to, że w tym samym rozdziale, od wiersza 10 aż po 22, gdzie Bóg podał Mojżeszowi wszystkie te instrukcje, Bóg powiedział Mojżeszowi również, aby zbudował Arkę Przymierza, która miała być wyposażeniem szczególnym, znajdującym się w Miejscu Najświętszym. A jej szczegóły znajdują się Biblii. Powiedziane tam jest, że ta drewniana skrzynia miała być pokryta złotem, a na jej pokrywie miały znajdować się dwie złote figury cherubinów. W środku miały znajdować się owe dwie kamienne tablice, z napisanymi na nich przykazaniami Boga, Jego własnym palcem. Pokrywa tej skrzyni miała być wykonana ze szczerego złota i miała zostać nazwana "ubłagalnią". Na tą Ubłagalnią, pomiędzy dwoma postaciami cherubinów, miała się ukazać obecność Boga, obecność Jego chwały: Szekina.

[Słowo "szekina" oznacza z hebrajskiego "mieszkać", używane było jako określenie obecności Boga w jakimś miejscu. Cytat z Wikipedii: Szekina dosłownie oznacza przebywanie, czyli obecność Boga, a bardziej precyzyjnie: obecność Bożej Świętości w jakimś miejscu, człowieku lub w określonym czasie. Gdy jest mowa, że Bóg przejawia się w jakimś konkretnym miejscu lub sytuacji, oznacza to, że w takiej sytuacji lub czasie człowiek może mieć poczuciem wyjątkowe, jakby dodatkowe poczucie obecności Boga*. W świątyni Szekiną było samoistne światło pomiędzy cherubinami: w namiocie Mojżesza był to słup ognia**. - dop. wł.] Ta chwała Boża [Szekina] mogła być zaobserwowana z zewnątrz tego przybytku/namiotu, widoczna w nocy jako słup ognia i jako chmura w dzień.

Ilustracja namiotu-świątyni Mojżesza

Arka Przymierza, o której mówimy, miała być punktem centralnym całej służby w świątyni. Bo chociaż słusznym jest to, że ofiary zwierząt też były ważne i konieczne to było po to, żeby całe te rytuały reprezentowały to, co miały reprezentować, ale to właśnie tych dziesięć przykazań Boga, umieszczonych w Arce Przymierza, uczyniły cały ten system ofiarny koniecznością. Bo dopiero, gdy ludzie stali się nieposłuszni i łamali to prawo Boga, to stawali się grzesznikami i potrzebne im było przebaczenie. [Jakkolwiek dziwnie to brzmi, że zabijanie zwierząt w świątyni było konieczne do przebaczenia grzechów - nie były to byle jakie zwierzęta, ale zawsze baranek, ewentualnie parę innych, określonych przez Boga gatunków, jeśli kogoś nie stać było na kupienie baranka w celu zabicia go. W prostych krótkich słowach chodziło o to, że Bóg opracował pewien obraz, by za pomocą określonego rytuału, określonych czynności, dać ludziom wyobrażenie tego, na co czekają. I tak ów zabijany baranek miał być przykładem Jezusa, a jego zabijanie - pokazaniem tego, że Jezus będzie musiał umrzeć, by stało się zadość słowom Boga, które wypowiedział do Adama, że karą za śmierć jest grzech - stąd Jezus umarł, a swoją śmiercią obdzielił nas wszystkich, w sensie: przyjął tę karę za nas po to, byśmy my nie potrzebowali umierać, pomimo naszych grzechów. Tak więc Jezus umarł śmiercią wielu miliardów ludzi jednocześnie.]

Tak więc ludzie byli bardzo świadomi obecności tej Skrzyni Przymierza. Była ona punktem centralnym całorocznego obrzędu oczyszczania świątyni z grzechów, którego finał miał miejsce w Dniu Pojednania / Dniu Sądu. Tego dnia, jak czytamy w Ks. Kapłańskiej 16, ta świątynia na ziemi miała być oczyszczana. Biblia mówi, że miało wtedy zostać dokonane ubłaganie za wszystkie grzechy całego narodu. Oczyszczenie było dokonywanie w momencie, gdy Kapłan Najwyższy (Arcykapłan) wchodził do Miejsca Najświętszego, niosąc ze sobą ofiarną krew. Tą krwią skropywał ubłagalnię [pokrywę skrzyni]. Wszystko to jest opisane w Ks. Kapłańskiej 16,15-16:

Arka Przymierza, z dwoma cherubinami/aniołami na ubłagalni/pokrywie.

Potem zabije kozla przeznaczonego na ofiare przeblagalna za lud, a jego krew zaniesie poza zaslone. Z ta krwia postapi tak, jak z krwia cielca; pokropi nia Plyte Przeblagania i [miejsce] przed nia. W ten sposób dokona przeblagania nad miejscem Swietym za przewinienia synów Izraela, za ich wykroczenia i wszelkie grzechy (BP).

Ten obrzęd był niezwykle ważny i niezwykle święty. I ludzie wiedzieli o tym. Zwróćcie teraz uwagę na to, co zrobił Mojżesz, kiedy budowa jego świątyni była już ukończona. W Ks. Wyjścia 40,34 można przeczytać, że po ukończeniu budowy świątyni, w czasie jej poświęcania, chwała Boga napełniła budynek. Stało się tak, ponieważ Bóg przyszedł, żeby mieszkać pomiędzy Jego ludem. Chwała ta była tak jasna, że Mojżesz nie mógł tam przebywać.

Faktem jest, że Bóg był zadowolony z tego, co Mojżesz wykonał i poświęcił tę nowo wybudowaną świątynię swoją obecnością. Uczyniwszy to Bóg podkreślił wagę służby, która miała się tam odbywać.

Przez lata świątynia działała: składano ofiary, palono kadzidło, a każdego roku świątynię oczyszczano.

Ważne jest to, że kiedy po latach naród izraelski w końcu dotarł do Ziemi Obiecanej, do Kanaanu, i wybrano już króla, który miał im przewodzić, a kolejnym królem został Dawid, to zadecydował on, że Bóg powinien mieć bardziej dostojne miejsce do zamieszkania, niż ten namiot, z którym wędrowano przez pustynię. Rozpoczął on więc przygotowywać budowę. Po jego śmierci to jego syn, Salomon, dokończył tę pracę.