W tym czasie Mojżesz dorósł, poszedł odwiedzić swych rodaków i zobaczył, jak ciężko pracują. Ujrzał też Egipcjanina bijącego pewnego Hebrajczyka, jego rodaka. Rozejrzał się więc na wszystkie strony, a widząc, że nie ma nikogo, zabił Egipcjanina i ukrył go w piasku. Wyszedł znowu nazajutrz, a oto dwaj Hebrajczycy kłócili się ze sobą. I rzekł do winowajcy: "Czemu bijesz twego rodaka?" A ten mu odpowiedział: "Któż cię ustanowił naszym przełożonym i rozjemcą? Czy chcesz mię zabić, jak zabiłeś Egipcjanina?" Przeląkł się Mojżesz i pomyślał: "Z całą pewnością sprawa się ujawniła".
Wyj. 2,11-14 BT
Bardzo dobre wychowanie i wykształcenie nie spowodowały jednak, że Mojżesz był zdolny prawidłowo rozwiązywać problemy. Chciał zrobić dobrze, i pewnikiem użył tego samego sposobu, jakiego zwykł używać faraon, w którego otoczeniu się wychowywał. Tyle że - aby zdobyć sympatię środowiska - nie jest to właściwa droga, jak się okazało. Bo racja - skoro zabił tego nadzorcę za smaganie batem, co właściwie musiało być normą w warunkach pracy w tamtym czasie - to co zrobiłby z dwoma kłócącymi się? Zastosuje tę samą metodę rozwiązywania problemów? Zabije tego, który nie ma racji? Albo zabije obu?
O ile więc Mojżesz - jak człowiek światły i wykształcony - mógł czuć potrzebę pomagania swoim krajanom, którzy byli wykorzystywani do niewolniczej pracy, i to właściwie jak najbardziej się chwali, o tyle musiał się nauczyć, by nie powielać egipskich metod wychowawczych, jeśli chciał zdobyć sympatię ludzi, którym zdecydował się pomagać.
Póki co można by podsumować efekty jego chęci pomagania w ten sposób: zabił "problem" w dobrej wierze, nie znalazł zrozumienia u tych, którym - według jego przekonania - pomógł, a do tego wszystkiego okazało się, że może ponieść konsekwencje swojego czynu: Ale i faraon usłyszał o tej sprawie i starał się zabić Mojżesza (Wyj. 2,15 BP).
[dalej - W CZEPKU URODZONY]
[poprzednio - MOJŻESZ - DZIECKO Z PODWÓJNYM OBYWATELSTWEM]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz