[czyli Ewangelia Jana widziana moimi oczami - podparte porównaniami z różnymi tłumaczeniami polskimi i innymi, "podczytywaniem" słowników, sparafrazowane na - mam nadzieję - prosty, zrozumiały, współczesny język]
Rozdział 1, cz. 1
Na początku było To Słowo, i To Słowo było przy Bogu, i To Słowo było Bogiem. Ono było na początku przy Bogu. Przez Nie powstało wszystko. Z tego wszystkiego, co powstało, nie ma nic, co by powstało bez Niego. W Nim było życie, a to życie było światłem dla ludzi. I to światło świeci w ciemności, a ciemność jej nie opanowała.
Był sobie człowiek, wysłany przez Boga, nazywał się Jan. Ten przyszedł, żeby zaświadczyć niczym świadek o Tym Świetle, żeby wszyscy przez Nie uwierzyli. To nie on był tym światłem, ale miał on o Tym Świetle zaświadczyć.
Na świecie pojawiło się To prawdziwe Światło, które oświeca każdego człowieka. Było na tym świecie i ten świat powstał przez Nie, ale go nie rozpoznał. Przyszło do tego, co było Jego, ale ta Jego własność Go nie przyjęła. Ale tym, którzy Je przyjęli i którzy wierzą w Jego imię, dało prawo stać się dziećmi Bożymi. Ci nie urodzili się z krwi, z woli ciała czy z woli człowieka, ale z Boga. I stało się To Słowo ciałem i zamieszkało między nami, i zobaczyliśmy jego chwałę (["cudowność" - taki niby-blask, poważanie, dumę], jakim syn-jedynak obdarzony jest przez swojego ojca) pełen łaski [życzliwości?] i prawdy.
Jan (mowa o Janie Chrzcicielu) oświadczał o tym publicznie, wołając: To był ten, o którym powiedziałem: ten, którzy przychodzi po mnie, faktycznie przybył przede mną, bo był tu prędzej, niż ja. Z jego pełnego wnętrza wszyscy coś dostaliśmy, łaskę za łaskę [życzliwość za życzliwość? serce wypełnione wdzięcznością? możliwość życia?]. Bo Prawo zostało nadane przez Mojżesza, ale łaska [życzliwość?] i prawda przyszła przez Jezusa Chrystusa. Boga nikt nigdy nie widział, ale ten jedynak, który jest w objęciach Ojca, pokazał nam, kim On jest.
na podstawie: Jan 1,1-18
[dalej]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz