DINOZAURY I BIBLIA
cz. 26
Tego typu telefony i listy otrzymuję każdego tygodnia. Posiadam sporo materiałów od ludzi, którzy twierdzą, że widzieli coś, co wyglądało na dinozaura.
Między Nowym Jorkiem a Vermont jest jezioro zwane Champlain. Wielu ludzi twierdzi, że widziało w nim potwora. Rozmawiałem z pewną kobietą (Zarzyński?), która zrobiła poniższe zdjęcie (pośrodku). Spytałem, czy to był dinozaur. Odpowiedziała: "Ja WIEM, że to był dinozaur"**. Ona i jej rodzina widzieli go przez ok. 10 min.
W tym samym jeziorze, z pokładu statku Ethan Allan 58 pasażerów widziało zwierzę o dł. 10 m, mające kilka garbów, płynące ze statkiem ok. 5 min.***. Kapitan tego statku, Michael Shea, powiedział: "To nie była ryba. A jeśli tak, to ważyła ze dwie tony".
 |
 |
 |
W Biblii również są historie o smokach w morzu. Przykładowo w Ks. Izajasza 27.
W roku 1963, na Florydzie, gdzie mieszkam, kilku 13-latków pojechało nurkować do Massachusetts. Jeden z nich po powrocie naszkicował obrazek (powyżej, po prawej). Był rozgorączkowany. Powiedział, że to coś zjadło czterech jego przyjaciół. Mówił tak: "Nurkowaliśmy we wraku statku Massachusetts. Byliśmy na tratwie ratunkowej. W połowie drogi złapał nas sztorm i wyciągnął w morze. Gdy się uciszył, otaczała nas gęsta mgła. Słyszeliśmy wtedy dziwny odgłos, jakby plusk morświna i poczuliśmy odrażający smród. Odgłos się przybliżył i usłyszeliśmy głośny syk. Z mgły wyłonił się jakby długi maszt, wysoki na jakieś 3 metry. Na czubku miało coś na kształt żarówki. Pojawiało się to kilka razy, zbliżając się do tratwy. Potem cisza znowu została przerwana przez coś, co wyłoniło się z mgły. Mogę to opisać jako piskliwe wycie. Spanikowaliśmy. Cała nasza piątka włożyła płetwy i wskoczyła do wody. Chcieliśmy trzymać się razem i dopłynąć do statku.
 |
 |
 |
Gdy wskoczyliśmy do wody, rozdzieliła nas gęsta mgła. Słyszałem za sobą krzyki kolegów. Przyjrzałem się temu czemuś, zanim mój ostatni kolega zniknął pod wodą. Szyja mierzyła wówczas ok. 4 metrów, miała kolor brązowo-zielony. Głowę miał jak u żółwia, tyle że dłuższą. Oczy - to, co najlepiej zapamiętałem - były zielone, źrenice owalne".
W innej książce (udzielił wywiadu kilku osobom, zanim przestał to robić) powiedział: "Nie wiem, ile czasu minęło, zanim usłyszałem wrzask. Może pół minuty. Usłyszałem, jak Warren woła o pomoc: 'Pomóż mi! Złapał Brada! Muszę uciec!' - tutaj głos się urwał. Wołałem ich potem, ale zniknęłi - i Brad, i Warren. Dalej płynąłem już tylko z Larrym i Eric'iem. Tuż obok Eric'a nagle jak maszt telefoniczny stwór znowu wyjrzał z wody. Widziałem długą szyję i dwoje małych oczu. Skoczył na Eric'a i wciągnął go. Wrzasnąłem i zacząłem płynąć obok statku. Wszystko we mnie drżało****". Następnego ranka znalazła tego chłopaka jednostka ratownicza. Przeżył tylko Edward McClay.
Powyżej, po prawej, znajduje się rysunek tego, co zjadło jego kolegów.
Istnieje również wiele innych opowieści, w tym ludzie sami opowiadali mi o tym, co widzieli, ale nie zostało to rozgłoszone z obawy przed wyśmianiem o zwariowanie. Ja sam zrobiłem wywiady z ok. 80 osobami, które twierdziły, że WIDZIAŁY.
01.57.25-02.03.49
* - John Messick, 25.05.1998, prywatny e-mail do Kent'a Hovind'a.
** - Szczerze mówiąc, to prywatnie trochę nie podoba mi się podejście Hovinda. Z jednej strony wyśmiewa ludzi, którzy WIEDZĄ, że człowiek ewoluował, że Boga nie ma etc., a z drugiej - przytacza wypowiedzi innych ludzi, którzy WIEDZĄ, że widzieli dinozaura etc. Trochę brak konsekwencji w segregacji argumentów. Trzeba się więc skupić na faktycznych argumentach merytorycznych, które on przytacza.
*** - Discover, kwiecień 1998, s. 88.
**** - Frank Spaeth, Mysteries of the Deep, s. 105.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz